Saturday 15 July 2017

15 ιουλιου

Οταν ημουν στο δημοτικο η δασκαλα ερωτουσε μας τι ομαδα ημασταν. Τζαι εγω εν μπορουσα να καταλαβω γιατι ηταν σημαντικο να ειμαι με την ανορθωση τζαι οι με την ομονοια. Η ξερω γω γιατι εν τοσο σημαντικο με ποια ομαδα ειμαστε. Εγω θυμουμαι ειπα οτι ειμαι με την ανορθωση επειδη ειπε η φιλη μου η καλλισθενη τζαι μετα την αλλη μερα που μας ξαναρωτησε ειπα οτι ειμαι με την ομονοια επειδη αρεσκει του παππου μου τζαι του αρφου μου. Αλλα εν ηξερα καν οτι το χρωμα της ανορθωσης ηταν μπλε τζαι της ομονοιας πρασινο.

Μετα θυμουμαι εκαμνε συζητησεις για το ποιος εν προσφυγας. Τζαι εν ηξερα τι εν ο προσφυγας. Ημουν τεταρτη ταξη δημοτικου τζαι εν εκαταλαβαινα. Τζαι εν εκαταλαβαινα πολλα το μαθημα της ιστοριας τζαι γιατι μας εσκοτωσαν οι τουρκοι τζαι επιασαν τη μιση μου χωρα.

Η μαμα μου ετραγουδουσε συχνα το χρυσοπρασινο φυλλο τζαι επεζε το στο πιανο η αρφη μου. Τζαι ετραγουδουσε το υπεροχα. Τζαι εν μπορουσα να καταλαβω γιατι εν ειμαστε ουλλοι ιδιοι αφου η κυπρος εν η γη της αγαπης τζαι του ονειρου τζαι αφου αγαπουμε ουλλοι το ιδιο τραγουδι.

Μετα επεθανε ο παππους τζαι σταματησε η χαραυγη να ερκεται σπιτι μας. Τζαι εδιερωτουμουν γιατι ηρτε ο στεφανου τζαι εφερε στεφανι στην κηδεια του παππου μου αλλα εν ειχαν ερτει ουλλοι οι υπολοιποι χωρκανοι.

Μετα εμεγαλωσα τζαι ακομα αναρωτιουμουν γιατι.  Επια στην Ιταλια τζαι ερωτησε με καποιος παππουλης στο δρομο αφου του ειπα οτι ειμαι που την κυπρο αν ειμαι ελληνιδα της κυπρου η τουρκαλλα της κυπρου.

Τζαι ηταν η πρωτη φορα που με ρωτησε καποιος ετσι.  Τζαι ειπα του εεεε οι ειμαι ελληνοκυπρια. Τζαι εμεινε μου. Εσιοκκαρηστηκα. Πρωτον που ηξερε για την κυπρο μου τζαι δευτερον που εδυσκολεψε με τοσο πολλα η ερωτηση.

Εν ξερω γιατι επονησα που με ρωτησε τζαι η φαση εν οτι ακομα εν ειμαι καν πολιτικα δηλωμενη ουτε θελω να παω να ψηφηζω (αλλη κουβεντα τουτη.)

Μετα επια αγγλια τζαι εσηνεχισαν να ερκουντε οι ερωτησεις αν ειμαι τουρκαλλα η ελληνιδα. Τζαι εν εκαταλαβαινα γιατι εν τοσο δυσκολο να πεις καπιου ειμαι που την κυπρο αρα ειμαι κυπραια.  Οπως ρωτας εναν τζαι λαλει σου ειμαι που την γαλλια τοτε εν γαλλος. Μαυρος , ασπρος κιτρινος, εγεννηθηκε γαλλια εν γαλλος εννε;

Τζαι μετα ενευριαζα οταν με ερωτουσαν τζαι απαντουσα αμυντικα τζαι ελαλουν όιι η κυπρος μια ενη τζαι εν μοιρασμενη επειδη ειχαμε πολεμο τζαι ο θειος μου ηταν αιχμαλωτος τζαι εφεραν τον πισω , ο αλλος ο θειος μου εν αγνοουμενος τζαι επειδη τζινη που μινισκουν στα κατεχομενα εν τζαι τζινοι κυπραιοι εννεν ξαπολητοι τζαι πας την ταυτοτητα μου λαλει κυπριακη.

Τζαι μετα καθε επετειο ή με καθε αφορμη εθκεβαζα τζαι ερωτουσα τζαι ακομα ρωτω επειδη ακομα εν καταλαβω. Εν ξερω αν ειμαι χαζη η αφελης η απλα ο νους μου ‘εν πιαννει τους αριθμους’ τζαι τα πολιτικα τζαι ειμαι πιο καλλιτεχνικη που ελαλε τζαι η γιαγια μου αλλα ακομα εν καταλαβω γιατι. Αφου ειμαστε ουλλοι ιδιοι. Τζαι ειμαστε τυχεροι που εχουμε ενα χωμα που  μας ταιζει τζαι μας προσεχει τζαι δια μας τοσες ευλογιες! Ουλλους ξεχωριστα χωρις προκαταλειψεις. Εν θα πει η θαλασσα, οι εσυ εν θα μπεις επειδη εσυ εισαι αριστερος η δεξιος, η εν θα πει η θαλασσα οπως την δασκαλα την κυρια Ελενα, τζινοι που υποστηριζουν την ομονοια να κατσουν πισω τζαι τζινοι που υποστηριζουν την ανορθωση να κατσουν μπροστα. 

Τεσπα. Τουτο εφκηκε πιο μεγαλο απο οτι επεριμενα.

Τζινο που ηθελα απλα να πω ειναι. Ας μαθουμε που τζινα που εκαμαν οι προηγουμενοι. Τζαι ας μεν τα ξανακαμουμε.  Δικαιοσυνη μπορει να βρεθει μετα που εννα πεθανουν τζινοι που εν ακομα ζωντανοι που το πραξικοπημα τζαι που τον πολεμο. Επειδη αλοπως ακομα εν φρεσκο. Αλλα ας μεν καρτερουμε που τους αλλους να καμουν την αλλαγη.  Ας την καμουμε εμεις που μεσα μας τζαι μετα με τους παρεες μας. Τζαι ας τους δειξουμε οτι επειδη ειμαστε ουλλοι ενωμενοι τζαι αριστεροι τζαι δεξιοι τζαι μαυροι ασπροι κιτρινοι μπλε τουρκοκυπριοι ελληνοκυπριοι. Τζαι τοτε εν θα μπορουν να μας σπασουν ξανα.






2 comments:

  1. E.. ne.. ti na pw.. people think they own this earth and its killing both it and us. An eskeftumastan ouloi san otan imastan 10 mpori na itan oulla pio orea (en tha epienamen poupote vevea, alla mpori na men exriazetun na pamen poupote)

    ReplyDelete
  2. Well, όταν ήμουν 5μιση-6 (και όχι 10) ο συμμαθητής μου ο Α, είπε της δασκάλας ότι όταν μεγαλώσει θα πάει να δώσει μια κλωτσιά τους Τούρκους να φύουν που το χωριό της και να πάει σπίτι της και στον ποταμό τους. Και η δασκάλα έκλαιε που συγκίνηση.
    Οπότε εν σκέφτονται όλοι έτσι στα 10 τους, ούτε καν νωρίτερα.

    Για καλό ή για κακό κάποιοι καταδικάζουμε την κατάσταση, και όχι τον εκάστοτε Τούρκο. Έτσι εμάθαμε και ώσπου να νιώσουμε δικαίωση εν θα αλλάξει. :/

    ReplyDelete