ΘΕΛΩ

για να καμεις ποστ για τους φιλους σου, θελεις καλη μουσικουαν τζαι ενα φρεσκοτυλημενο τσιαρουιν τζαι αρκεφκεις. ελπιζω να σας αρεσει η μουσικη. τζαι ευτιχως που εννεν κανενας στο δωματιο για να θωρει το χαζοχαρουμενο χαμογελο σου.

 ειμαι δαμε που ηθελα να ειμαι. στον τομεα της τοποθεσιας (στα αλλα ουλλα κομα ειμαι μισοδοτζην.) τα πρωινα παω σχολη γλωσσας, ως τες 15:00 μαξιμουμ ειμαι σπιτι ( αν ειναι στην ωρα του το λεωφορειο) τζαι καμνω το φαουιν μου, τζιμουμε λιο τζαι μετα τα απογευματα ελευθερα για homework, που εν περνουν πολλη ωρα, αρα εχω αρκετο χρονο ελευθερο. εν θυμουμαι την τελευταια φορα που ειχα τοοοοσο πολλη χρονο. μπορει στο δημοτικο.  τα σαββατοκυριακα, εν ακομα πιο ελευθερα. βασικα εν τελια ελευθερα. εχει δκιο μηνες που ειμαι δαμε, εδκεβασα 4 βιβλια τζαι τωρα τελειωνω το πεμπτο μου - αρεσκει μου τουτη η φαση, αγαπω τα βιβλια. εχω ομως τζαι καμποσο χρονο να σκεφτουμε, η μαλλον over-think τζαι να θωρω σειρες τζαι ταινιες.
η αφορμη τουτου του ποστ εν οι Friends. πιστευκω οτι εν που τες πιο επιτυχημενες σειρες, εν εγνωρισα ενα ατομο που να μεν του αρεσκουν, τζαι οσες φορες τζαι να ξαναδεις τα ιδια επεισοδια, οσες φορες τζαι να ακουσεις τον Joey να λαλει could i BE wearing anymore clothes?! εν βαρκεσε τζαι κομα γελας!


το λοιπον. στο ψητον.

 εχει τρεις μερες που εξαναρκεψα την σειρα που την αρκη, τζαι συνεχεια σκεφτουμε τους δικους μου τους φιλους. που ημουν μιτσια, εσκεφτουμουν, πως γινεται ναν ουλλημερα σπιτι ο ενας του αλλου τζαι να καθουνται απλα τζαι να περνουν χρονο μαζι; τζαι τωρα ξερω οτι εν πιθανον. εν διαφορετικα οταν εν μινισκεις σπιτι των γονιων σου τζαι εχεις το δικο σου διαμερισμα. προς το παρον νοικιαζω το διαμερισμα εννεν δικο μου, τζαι εχω τζαι συγκατικους -_- (αλλο ποστ τουτο.) αλλα η πιθανοτητα του να μπορω να ζω τζαι εγω καπως ετσι - με τους φιλους μου ουλλημερα - εν πιο μεγαλη. μονο που ουλλη εννα παν να σπουδασουν αγγλια τζαι εγω ειμαι δαμε.

τεσπα. στη σειρα, εν ουλλη σε μια χωρα πολλα διαφορετικη που την κυπρο, εχουν τες δουλεις τους, οι οικογενειες τους εν μακρια, τζαι η οικογενεια τους εν οι φιλοι τους. που παντα μου η οικογενεια μου εν οι φιλοι μου, αγαπω τους δικους μου, απλα εν τερκαζουμε. καμνω τους κακο οταν ειμαι τζαμε, καμνουν μου κακο οταν ειναι δαμε. (αλλο ποστ τζαι τουτο) τζαι εσκεφτουμουν. τωρα που εφυε τζαι το λυκειο, εν διαφορετικα τα πραματα. πλεον εν τζαι εννα εχεις τζινους που ηταν παρεες σου τζαι απλα ηταν τζαμε επειδη επιενατε μαζι σχολειο. τζαι εν τζαι καμνω τζαι ευκολα φιλους. στα τελευταια 7 χρονια, αλλαξα τουλαχιστο 5 φορες παρεες. τζαι τζινοι που μου εμειναν εν η πρωτη καλλητερη φιλη που ειχα, που το δημοτικο, τζαι μετα εν η Φ που εγνωριστηκαμε στο γυμνασιο μα εκολλησαμε στο λυκειο. τζαι μετα εν η παρεα :) η πρωτη παρεα που, ρε αγαπω τους. επιεναμε στο ιδιο σχολειο, τζαι με καπιους εκαμναμε παρεα στη/που την πρωτη γυμνασιου. αλλα ηταν 2 χρονια πιο μεγαλοι μου.  εκολλησαμε καμποσο που ημασταν μιτσιοι, μετα εχαθηκαμε για 2-3 χρονια  τζαι μετα ενα χρονο πριν αποφοιτησω, που ηταν στρατο τα boys μου τζαι οι κορουες εφιαν για σπουδες, εξαναβρεθηκαμε. τζαι. they're the ones! ακουετε πολλα γυνεκουλισιμο; εν ξερω πως να το περιγραψω, εν η οικογενεια μου, εν η φιμπι μου τζαι ο τζοη μου τζαι η μονικα μου τζαι ο τσαντλερ τζαι η ρειτσελ τζαι ουλλοι! σπαζουμε χαζη, αλλα εν τζαι ωριμοι τζαι συζητουμε. εμαθα πολλα μαζι τους, τζαι αρεσκει μου που με εδεχτηκαν ετσι οπως ειμαι.   τζαι αρεσκει μου που ημαστε ουλλοι διαφορετικοι, μα επικηνωνουμε.

τζαι μετα σκεφτουμε τζαι τον παστουρμα. τζινος με 'εφερε στην παρεα', ηταν τζινος που εκαμναμε παρεα που ημασταν μιτσιοι, τζαι ταχα μετα που τοσα χρονια που εμεγαλωσαμε τζαι εγω εφκαλα βυζια τζαι τζινος μουσουθκια, ε εγινικαμε. τζαι περνουμε πολλα ωραια. εν εχει πολλη τζαιρο, εχει σχεδον 9 μηνες, μα, εν ωραια. εν ο καλυτερος μου φιλος. τζαι εν τουτη η φαση, ειμαστε παραπανω φιλοι. τζαι ξερω οτι καποια φαση, η αποσταση εννα μας καταστρεψει λιο, νομιζω ομως τζαι ελπιζω να ειμαστε κομα φιλοι.
σοου.
τζινο που θελω. εν θελω να τους χασω. θελω να ερκουμε που την δουλεια τζαι να βρισκω τον πεζουνο ναν μες την κουζινα μου να μου καμνει τσιζκεικ, τζαι τον ντρημερ ναν πας το λαπ τοπ μου να καμνει καινουριο ποστ, τζαι το περτιζτιν να βουρα να με αγκαλιασει, τζαι μετα να ερκεται ο παστουρμας που την δουλεια τζαι να καθετε στον καναπε τζαι να μας λαλει την μερα του, τζαι μετα να ερκεται η chica με τον 'σκουπιδοτοπο' τζαι να καπνιζουν τζαι να μαλωνουν.. εστω τζαι αν θα ειμαστε 25-30 χρονων! εν δυσκολο, μα τωρα που εννα παν τζαι τζινοι σπουδες εννα περνουμε τα ιδια πραματα, εννα ειμαστε ουλλη σε μια ξενη χωρα, εννα κρουζουμε το φαι, τζαι εννα τα μιλουμε στο σκαιπ τζαι σε τζιντο οβο τζαι μετα τα καλοτζαιρκα θαλασσουες μαζι τζαι εννα φερνει δωρα η τσικα που την αμερικη τζαι τζαι τζαι.
ξερω το οτι εν δυσκολο. το ποστ μου ειναι για να δειξω οτι εγω θελω το τουτο. τζαι αμαν υπαρχει θεληση ουλλα μπορεις τα.

ai lav giou.