σ'αγαπαω μ'ακους

Το Μονόγραμμα του Οδυσσέα Ελύτη (απόσπασμα)

Σ” αγαπάω μ” ακούς;
Κλαίω, πως αλλιώς, αφού αγαπιούνται οι άνθρωποι
κλαίω για τα χρόνια που έρχονται χωρίς εμάς
και τραγουδάω για τα αλλά που πέρασαν, εάν είναι αλήθεια.
Για τα «πίστεψέ με» και τα «μη.»
Μια στον αέρα μια στη μουσική,
εάν αυτά είναι αλήθεια τραγουδάω
κλαίω για το σώμα πού άγγιξα και είδα τον κόσμο.
Έτσι μιλώ για “σένα και για “μένα..
Επειδή σ” αγαπάω και στην αγάπη
ξέρω να μπαίνω σαν πανσέληνος
από παντού, για “σένα
μέσα στα σεντόνια, να μαδάω λουλούδια κι έχω τη δύναμη.
Αποκοιμισμένο, να φυσάω να σε πηγαίνω παντού,
σ” έχουν ακούσει τα κύματα πως χαϊδεύεις,
πως φιλάς, πως λες ψιθυριστά το «τι» και το «ε.»
Πάντα εμείς το φως κι η σκιά.
Πάντα εσύ τ” αστεράκι και πάντα εγώ το σκοτάδι,
πάντα εσύ το πέτρινο άγαλμα και πάντα εγώ η σκιά πού μεγαλώνει.
Το κλειστό παντζούρι εσύ, ο αέρας πού το ανοίγει εγώ.
Επειδή σ” αγαπάω και σ” αγαπάω.
Πάντα εσύ το νόμισμα και εγώ η λατρεία που το εξαργυρώνει
τόσο η νύχτα, τόσο η βοή στον άνεμο.
Τόσο η ελάχιστη σου αναπνοή που πια
δεν έχω τίποτε άλλο μες στους τέσσερις τοίχους,
το ταβάνι, το πάτωμα να φωνάζω από “σένα
και να με χτυπά η φωνή μου
να μυρίζω από “σένα και ν” αγριεύουν οι άνθρωποι.
Επειδή το αδοκίμαστο και το απ” αλλού φερμένο
δεν τ” αντέχουν οι άνθρωποι κι είναι νωρίς, μ’ακούς;
Είναι νωρίς ακόμη μέσα στον κόσμο αυτόν αγάπη μου
να μιλώ για “σένα και για μένα.
Είναι νωρίς ακόμη μες στον κόσμο αυτόν, μ” ακούς;
Είμ” εγώ, μ” ακούς; Σ” αγαπάω, μ” ακούς;
Πού μ” αφήνεις, που πας, μ” ακούς;
Θα “ρθει μέρα, μ” ακούς; για μας, μ” ακούς;
Πουθενά δεν πάω, μ” ακούς;
Ή κανείς ή κι οι δύο μαζί, μ” ακούς;
το λουλούδι αυτό της καταιγίδας και μ” ακούς;
Της αγάπης μια για πάντα το κόψαμε
και δεν γίνεται ν” ανθίσει αλλιώς, μ” ακούς;
Σ” άλλη γη, σ’ άλλο αστέρι, μ” ακούς;
δεν υπάρχει το χώμα δεν υπάρχει ο αέρας που αγγίξαμε,
ο ίδιος, μ” ακούς;
και κανείς δεν κατάφερε από τόσον χειμώνα
κι από τόσους βοριάδες, μ” ακούς;
Νά τινάξει λουλούδι, μόνο εμείς, μ” ακούς;
Μες στη μέση της θάλασσας
από το μόνο θέλημα της αγάπης, μ “ακούς.
Ανεβάσαμε ολόκληρο νησί, μ” ακούς.
Άκου, ποιος μιλάει στα νερά και ποιος κλαίει, ακούς;
Είμαι εγώ που φωνάζω κι είμαι εγώ που κλαίω, μ” ακούς;
Σ” αγαπάω, σ’ αγαπάω, μ” ακούς;
Για “σένα έχω μιλήσει σε καιρούς παλιούς
και γιατί, λέει, να μέλει κοντά σου να “ρθω.
Που δεν θέλω αγάπη αλλά θέλω τον αέρα που αναπνέεις
και για “σένα κανείς δεν είχε ακούσει.
Μόνη να περιμένω που θα πρωτοφανείς
σαν από μια εικόνα καταστραμμένη.
Που κανείς να μην έχει δει για σένα για “σένα μόνο εγώ,
μπορεί, και η μουσική που διώχνω μέσα μου
αλλά αυτή γυρίζει δυνατότερη για “σένα,
όλα για “σένα, για “σένα σαν καρφίτσα η μυρωδιά η πικρή.
Που βρίσκει μες στο σώμα και που τρυπάει τη θύμηση
έτσι σ” έχω κοιτάξει που μου αρκεί.
Να” χει ο χρόνος όλος αθωωθεί μες σε αυτά που το πέρασμα σου αφήνει.
Νίκη, νίκη όπου έχω νικηθεί πριν από εσένα και μαζί σου.
Πήγαινε, και ας έχω εγώ χαθεί ένα κρεβάτι μεγάλο και πόρτα μικρή
Έχω ρίξει μέσα μια φωνή κι έναν καθρέφτη να κοιτάζομαι κάθε πρωί που ξυπνώ.
Να σε βλέπω μισό να περνάς από μπροστά μου
και μισή να κλαίω για αυτό που χάνω, σ” αγαπάω… Μ” ακούς;

Σ” αγαπώ, σ” αγαπώ, μ” ακούς.

in desperate need of..

θελω να μαθω να μεν ελπιζω. μπορεις να μου μαθεις;
θελω να μαθω να μεν ενθουσιαζομε με μια ταινια τζαι να περιμενω να γινει τζαι μενα η ζωη μου ετσι.
θελω να μαθω τζαι να το εμπεδωσω καλα στο νου μου οτι η ταινια διαρκει μονο 2 ωρες. η ζωη μου διαρκει προς το παρον 20 ΧΡΟΝΙΑ τζαι παμε κομα. αρα μπορει   εν θα εχω χαπι εντινγκ επειδη πολυ απλα στην πραγματικη ζωη σε τζινη που διαρκει 80 χρονια περιπου εν υπαρχει. το εντινγκ του αθρωπου του αληθινου, τζαι όι του ηθοποιου, ειναι ο θανατος, τζαι ο πονος τζαι ισως ενα χαμογελο πριν το goodbye που λαλουν τζαι οι εγγλεζοι.

θελω να μαθω οτι μπορει τζαι να καμνω λαθος τωρα. τζαι στο τελος εννα ειμαι μονη μου εν θα ειμαι μαζι του  με καποιον/ καποια ατομα. βασικα τουτο θελω να το ξαναμαθω. επειδη καποτε εξερα το. τζαι ημουν σιουρη. οτι τζινα τα ρομαντικα τζαι τα μαγικα που ακουμε στην πραγματικη ζωη εν η εξαιρεση τζαι δειχνουν μας τα στις ταινιες για να ελπιζουμε για κατι παραπανω (για ατομα που εχουν το δικο μου νου) ή απλα για να περνα η ώρα (για ατομα που εχουν σκεπτικο οπως του πεζουνου)
ηξερα το τζαι ημουν καλα. εν ελπιζα για τιποτε παραπανω τζαι εν ηθελα ουτε καν το λιο. αρεσκε μου, ημουν βολεμενη στα ονειρα που εκαμνα μιας καριερας σαν αρτιστας τζαι οπου με φκαλει, μιας ζωης μεσα στην μοναξια αλλα χαρουμενη, χωρις εννοιες χωρις την ιδεα οτι ισως να κουβαλω ακομα ενα ατομο μαζι μου, ή οτι τζινο το ατομο μπορει να με κρατησει πισω.

τωρα; τωρα εξυμαθα. τωρα εσυνηθησα δαμε. σε τουτο. τζαι θελω τζαλλο. φοουμαι οτι εννα τελειωσει τζαι εν θελω. τζαι πως παω μετα πισω σε τζινο που ημουν, στην βολεμενη χαρουμενη μοναξια; αφου ανοιξα σου ρε αθρωπε την πορτα.. που ηταν τοσο τζαιρο ομορφα κλεισμενη. τωρα γιατι ναν μισ'ανοικτη; γιατι να αναρωτιεμαι αν την αφηκες μισ'ανοικτη επειδη σκεφτεσαι να φιεις ή να την κλεισεις για τα καλα;


παρασυρτικο επεισης στην παρανοια της πραγματικοτητας τζαι της ψευδαισθησης ειναι και το πανεμορφο τραγουδι της δημητρας γαλανη το Αν. τζαι μετα never let me go απο florence and the machine, all i want - kodaline, true love waits απο radiohead και παει λεγοντας η λιστα απο τα τραγουδια που αφηνουν τα ονειρα μου να αναδυπλωνονται σε πεδιαδες με ενα μικρο σπιτουι μεσα κοτουες, μικρη φαρμουα λαχανικα τζαι εγω τζαι εσυ. ελα παμεεεεε. το κρυολογημα κτυπησε κατακεφαλα. (σας παρακαλω μεν με κρινετε....)

and the οραμαν continues

τι στο δκιαολο
ειδα ονειρο οτι ημουν εγω η Rihana (ναι καλα καταλαβατε, εννεν καν του στιλ μου ουφφου τι να καμωωω) τζαι νομιζω αλλο μια μπορει η Beyonce αλλα εν θυμουμαι. θυμουμαι οτι ηταν τζαι οι δκιο μισογυμνες οπως ντυνουνται παντα, τζαι ημουν τζαι εγω! ΟΜΑΓΚΑΤ

σοου ημασταν οι 3 μας, τζαι ειχαμε συναυλια. πας την θαλασσα. αλλα ηταν καπως χριστουγεννιατικη συναυλια. ετραγουδουσαμε τζαι πολλες φορες εκαμναν μου τα φωνιτικα τζινες τζαι εγω ημουν lead singer μισι μου! ρε πεθκια μα ναμπου γινισκετε. τωρα πλεον που εν εχω τιποτε να καμνω ωσπου να πιαω απαντησεις που πανεπιστημια, αλοπως εννα ζωγραφιζω η εννα καμνω κομικς τα ονειρα μου.

τζαι που λαλεις ετραγουδουσαμε τζαι ηταν πολλα ωραια ετραγουδουν τζαι εγω ωραια! τζαι ειχε πολλη κοσμο τζαι μες το πληθος εθωρουν τους φιλους μου τζαι τους γονιους μου τζαι εθωρουσαν με τζαι η μαμα μου εθυμωνε που εφορουν τιτσιρικα ρουχα.

μετα, επιαμε στα παρασκηνια τζαι κατι εγινικε τζαμε εν εκαταλαβα, εμπηκαν μεσα καπιοι προηγουμενοι εχθροι μου, βασικα τζινος που ακομα θωρω εφιαλτες καπιες φορες αλλα οι κοπελλες μου τζαι εγω εδεραμεν τον.

ως δαμε ηταν το καλο μερος.
μετα.. εγινηκε εφιαλτης

μετα που τη συναυλια οπως εφορουν τα τιτσιρικα μου εβουτησα μες τη θαλασσα με την αρφη μου τζαι εδωκεν μας μια να προσεχουμε το μωρο της. σο εμπηκαμε μες σε μια βαρκα τζαι εκαθουμασταν τζαμε για να τζιμηθει τζαι το μωρο τζαι να ειναι safe.  μετα ομως σαν ηταν ουλλα ηρεμα ηρταν καπιοι, εφενετουν σχολη ταχα, που εμαθεναν να καμνουν πραματα κασκαντερ, τζαι η μια η ομαδα εκαμε ενα λαθος τζαι επουκουππησε μας μες την θαλασσα τζαι εγω εκρατουν το μωρο τζαι εφιε μου, τζαι εψαχνα εψαχνα μες τον βυθο τζαι τα μονα πραματα που εβρισκα ηταν πλαστικα διαφανα κομμαθκια του μωρου, οπως ηταν προψες τα δοντια μου. επανικοβληθηκα. εχασα τα. εκλεα εφωναζα. ηρτε η μαμα του μωρου ειπεν της η αρφη μου τι εγινε επειδη εν μπορουσα να μιλησω, τζαι εκλεε τζαι εκλεαμε μαζι τζαι ελαλουν της συγνωμη τζαι λαλει μου εν φτεεις εσυ "επεθανε τζαι το αλο μου μωρο ισως εν καλυτερα να μεν καμνω μωρα."

τζαμε εξυπνησα.
η ταινια που εβλεπα εψες ηταν το Αν. αρα καμια συσχετιση με την Ριανα τζαι την αλλη την πασιοκωλα κουκλαρα. γουατ δα φακ ις ρονγ γουιθ μι;

πελλος ετζιμηθην πελλον οραμαν ειδεν

ειδα ενα πολλα messed up ονειρο. ειδα τον χιτλερ.
οτι εζουσα στη χιτλερικη γερμανια το 30 μολις εγινικε ο χιτλερ chancellor, τζαι εγω επιενα σχολειο.

εκαθουμασταν πας σε ενα ξυλινο τραπεζι τζαι εμαχουμασταν ουλλοι οι μαθητες τζαι επρεπε να γραψουμε εκθεση για το ποσο ωραια ειναι η γερμανια τζαι μπλα μπλα. τζαι εγω εγραφα τες αληθκειες. η θεια μου (ΑΚΟΜΑ ΠΙΟ ΠΟΛΛΑ γουατ δα φακ;;;) ηταν η δασκαλα μας. καταλαβω το γιατι. επειδη εν αγχωδης τιποτος τζαι αγχωνεται για το τι εννα πουν οι αλλοι τζαι καμνουν την οτι θελουν, ετσι ηταν η δασκαλα μας τζινη που θα εκαμνε τουρ του χιτλερ που ηταν να ερκετουν στο σχολειο μας να δει τες εκθεσεις μας τζαι μετα να τον παρει γυρω του χωρκου μας για να δει αν ειμαστε η Αρυα Φυλη αν τα δοντια μας εν καλα μπλα μπλα.

πριν ερτει η ωρα να ερτει ο τυραννος, επια στην τουαλετα, επονουσαν με τα δοντια μου ενομιζα οτι ηταν να πεσουν τζαι περνα ενας τζαι λαλει μου τραβα τα εν φυσιολογικο αλλασεις δοντια (σαν το χαμελεοντα που αλλασει δερμα;) τραβω τα τζαι εφκικαν κατι διαφανες σαν τα καπς (; εν χερω οδοντιατρικη ορολογια) αλλα εφκικαν κατι διαφανες στη μορφη δοντιων, τζαι που κατω ηταν τα καινουρια μου δοντια τζαι εγυαλιζαν τζαι ηταν κατασπρα οπως τα ηθελε ο χιτλερ.

επια στην ταξη τζαι εσυνεχισα τζαι μαχουμουν στο ημερολογιο. ηρτε η ωρα να σχολασουμε τζαι να ερτει ο χιτλερ να επισκεφτει το σχολειο μας που ηταν σε μια εκκλησια τελικα. εφυαν ουλλοι. εν ξερω γιατι εμεινα τελευταια. λαλει μου η θεια μου μπραβο χιονονιφαδα μου εμεινες να με βοηθησεις στην ξεναγηση; εγω εμεινα για να κλεψω πισω το βιβλιο μου γιατι αν εθωρε ο χιτλερ τι εγραφα μεσα ηταν να με στειλει στα concentration camps να πεθανω, 10 χρονων μωρο. ναι ημουν στο δημοτικο στο ονειρο μου.

ηρτε. επροσπαθησα να χωστω ποτζι ποδα. εκαταφερα τζαι επιασα τζαι το βιβλιο μου. καμνω πως παω να φιω οτι επια τουαλετα μισι μου τζαι για αυτο εμεινα τελευταια να σχολασω, λαλω γεια σας και καλη σας μερα  - στο μεταξυ η δασκαλα εκλειδωσε τες πορτες τζαι λαλει μου ελα να σου ξεκλειδωσω να φιεις. ευχαριστω λαλω. βαλλει το κλειδι μεσα πεζει ενας συναγερμος τζαι κλειδωνουμαστε τελια. τζαι μινισκω τζαμε εγω, η δασκαλα η φατσα της θειας μου, τζαι ο χιτλερ. με το μουστατζι του να με θωρει μες τα μαθκια. τζαι να παρατηρει ουλλα τα πραματα να δει αν ειμαστε καλοι γερμανοι, τελιοι γερμανοι.

κατα καλη μας τυχη ηταν ο επιστατης τζαι εκαθαριζε εξω την αυλη τζαι ανοιξε την πορτα για να καθαρισει τζαι μεσα. τζαι εγελασαν σε τουτο το μικρο 'αστειο' περιστατικο που εγινικε ο επιστατης ο χιτλερ τζαι η δασκαλα τζαι εφκικαμε εξω. εγω με την βαλιτσουα μου τζαι το βιβλιο καλα κρυμμενο επια το δρομο για σπιτι. ερκουνταν μαζι μου. επροσπαθουσαμε να διασταβρωσουμε το δρομο, τζαι εβουρουσαν τα παλιο-αυτοκινητα τζαι ηταν να μας πατισουν τζαι φωναζει ο χιτλερ: σιγα τα δοντια σας!! η δασκαλα ηταν καπως μας συγχωρειται πλα πλα, εγω εσιεσα πανω μου. εκατσα τζαι εθωρουν τον.

εκαταφεραμε τζαι διασταβρωσαμε τζαι επερπατουσαμε που τον μπακαλλη τζαι εξω ειχε τα ψυγεια, με φαταστεις τα σημερινα ψυγεια. ηταν ενα μιτσι. τζαι ειχε τα γαλατα. τζαι το γαλα ποξω εγραφε, "για τους θεους" τζαι ηταν το μονο γαλα που δικεουμασταν να πινουμε επειδη ηταν να μας καμει τελιους γερμανους.

οπως επερπατουσαμε τζαι εξεναγουσε η δασκαλα τζαι εγω επροσπαθουν να παω σπιτι, λαλει μου στο αυτι η δασκαλα, εν καλα να ερτουμε σπιτι σου να δει πως ζουμε τζαι τι τρωμε τζαι τι καμνουμε στην καθημερινοτητα μας. εν οκ;

οπως μου το ειπε εμπηκε η μουσικουα του χιτσκοκ που κρατα το μασιερι τζαι εππιριλλωσαν τα μαθκια μου. 10 χρονο! πως μπορω να σωσω την οικογενεια μου τζαι τον λαο μου που τουτο το τερας;


εξυπνησα. μες το αγχος. εν με κανουν τα αλλα ουλλα