καιρός να ζήσουμε παιδί μου ξημερώνει

μολις την τεταρτη ειχα ερτει πισω που το δευτερο μου ταξιδι στην αγγλια σε ενα μηνα.
ειχα παει την πρωτη φορα για δκιο φτομαες, τζαι τωρα για μια. ειδα οσους ηθελα να δω. τον ντρημερ, τον πεζουνο, την οικογενεια μου, τον παστουρμα..

ενταξει ηθελα να δω τζαι την λεμονια τζαι τον περτικον αλλα ηταν μακρια. εννα τους δω σε 26 μερες στην κυπρο ευτιχως.

εν θα πω πολλα γιατι εννεν τουτο το ποιντ μου σημερα. δαμε τα πραματα εν χαοτικα. εν τελος νοεμβριου τζαι ακομα μαχουμαστε να ξεκινησουμε μαθηματα.. αρκεψα μονο ενα τουτη την εφτομα. εν οπως την ελλαδα οπως εκαταλαβα, τζαι εν εσυνηθησα καθολου. ισως να ηταν καλυτερα αν ημουν σε αλλη πολη, η περουζια ξερω εν πιο οργανωμενη. τεσπα ομως. αρκεψα τζαι μαχουμε για αγγλια. εστειλα ημεηλ σε κατι πανεπιστημια σκωτια τζαι αγγλια τζαι ειπαν μου αν ειναι ισια ισια τα μαθηματα δαμεσα με τζινα του πρωτου χρονου τζιμεσα, βαλλουν με δευτερο χρονο. μαχουμε τωρα με αππλικατιονς τζαι χαρτια. μακαρι να παν ουλλα καλα. μακαρι. εννα τα καταφερουμε.

δουλεια τιποτε. στελλω αππλικατιονς ποτζι ποδα αλλα τιποτε. εννα παω να ρωτισω σε ενα σινεμα τζαι ενα ξενοδοχειο που εχει απεναντι που σπιτι μου. αρκει μου να εβρω το θαρρος.

μετα που την καταθλιψη της πεμπτης, που εζουσα καθε μερα τζαι καθε επιστροφη πισω στη ρωμη που την αγγλια, επια μια βολτα. που το μεσημερι ως την νυχτα εγυριζα.

αντεχω. εν με κοφτει αν με πουν quitter τζαι αποτυχημενη επειδη εφια που την πολη της τεχνης και της κουλτουρας. τουλαχιστο επροσπαθησα. επιασα το ρισκο. η τεχνη τζαι η κουλτουρα επεθανε.. αμαν δεν εχει λεφτα εν τρεφεται τιποτε.


τεσπα. καιρος να ζησουμε παιδι μου ξημερωνει.

χριστουγεννα στη ρωμη.

κοιτα.

τζαι μετα τουτο.

http://www.youtube.com/watch?v=QeUL387LTwk

goodmorning sunshine

"Annie im here babe, i still exist."

what dreams may come

ο παπας μου παντα τη νυχτα εκαθετουν στη τηλεοραση τζαι εθωρε ταινιες. ετυχαινε πολλες φορες να κατεβω τζαι εγω κατω τζαι να κατσω μαζι του να δω λιο. οσο χρονο τζαι να ημουν. τζαι εκαθουμασταν τζαμε τζαι εθωρουσαμε τες 'ψαγμενες' ταινιες, σιωπηλοι, μαζι..

η ζωη ως τωρα, η εφηβεια, ο τζαιρος που ημουν δημοτικο τζαι νηπιαγωγειο.. μοιαζουν σαν ταινια, η ονειρο. εν καποια screenings, καποια φραγματα της μνημης μου τζαμε καλα κρυμμενα πισω πισω.. τζαι καποιες φορες βρισκουν με, μετα που 10-13 χρονια τζαι εν σαν τα ψεματα. σαννα τζαι εν το εζησα. εν τοσο μακρια....

θυμουμαι μια που τζιντες νυχτες που εθωρε ο παπας μου μια ταινια. πολλα παλια.. εδειχνεν την στην τηλεοραση. μπορει να ημουν 7. τζαι ηταν ο robin williams. επερπατουσε σε μια θαλασσα γεματη που κκελλαες, τζαι ηταν στη κολαση τζαι επροσπαθουσε να φερει πισω τη γυναικα του. μονο τουτο θυμουμαι. θυμουμουν το τοσα χρονια. τζιντη σκηνη. τζαι ερκεται τουτη η πεμπτη το 2012. τζαι ερκεται μπροστα μου τυχαια η ταινια what dreams may come. τζαι εν τουτη που ειδα με τον παπα μου μαζι πριν τοσα χρονια στο καθιστικο μας σπιτι, πριν να αρκεψω να τους πληγωνω.. πριν να αρκεψουν να με πληγωνουν..

ολοισια εκλειστικα μες το δωματιο μου, εβουτησα μες το κρεβατι τζαι εκατσα να την δω.. εξεχασα πολλα πραματα που τοτε που ειδα τουτη τη ταινια, τζαι ετσι οτι συναισθημα εφκαλε, επιανα το καινουριο, εν το ειχα ξαναζησει, ή μαλλον εν το θυμουμουν οτι εζησα το. εδειχνε το ποσο μακρια μπορει να παει καποιος για τζινους που αγαπα.. φυσικα ειχε πολλα πραματα που εν τα ξερουμε μεσα, πραματα που μπορει να μεν υπαρχουν, οπως η κολαση τζαι ο παραδεισος..τζαι ελαλε οτι η πραγματικοτητα εν μες το νου. καποιες φορες ετσι ενε εννε; καποιες φορες ο νους πεζει σου παιχνιδκια, τζαι μασιεσε να φκεις μα καμνεις τα πιλιες, τζαι παεις πιο βαθκια τζαι μετα....
 αρεσε μου πολλα. να την δεις. εν movie recommendation, τζαι ειμαι σιουρη εννα καμεις καλυτερο ποστ για την ταινια που μενα;)

οταν ετελειωσε εβαλα παλε την Μονικα. τζιντο τραγουδι που ειπε ο πεζουνος του περτιτζιου. Our love or how we lost it. εν σταματω να το ακουω σημερα..

εβαρεθηκα τουτη την καταθληψη τζαι την βαρεμαρα τζαι την ανια τζαι την αδεια καθημερινοτητα χωρις στοχους..

σημερα εμιλησα με τον παπα μου που σκαιπ μετα που 3 εβδομαδες που εχει να μιλησουμε..
"ετσι τζαι ετσι γινεται δαμε παπα, εν το υπολογιζα ετσι, σκεφτουμε ειτε να φκω που τη σχολη να δουλεψω ενα χρονο τζαι να πληρωσω για του χρονου κατι καλυτερο, ισως αγγλια, εστειλα ημεηλ στο εδινβουργο περιμενω απαντηση ειτε να μεινω δαμε ενα χρονο, να παω αγγλια του χρονου τζαι μετα βλεπουμε.."
"οταν σου ελαλουν να παεις αμερικη γιατι εν με ακουες μπλα μπλα..."
"ξερω το παπα συγνωμη εν το υπολογισα, εν θελω να εξαρτουμε που πανω σας, εννα αναλαβω μονη μου τα εξοδα των σπουδων μου στην αγγλια του χρονου, εννα καμω ενα δανειο τζαι εννα το πληρωσω μολις πιαω δουλεια.." ξερω οτι αγαπουν με. τζαι εγω αγαπω τους.. μα εν καμνουμε καλο.
εμιλησα τζαι με την αρφη μου. εχαρτωθηκε. μαναμου την..
..

τζαι η μονικα μασιετε στο background.

θυμουμαι πολλες ταινιες που εθωρουν με το παπα μου. καποιες οταν εκλαια εχωνουμουν με τροπο πισω που το μαξιλαρι για να μεν με δει επειδη εν ηθελα να με δει. θυμουμε καποιες μολις εδειχναν βυζια η σεξ αλλασεν το καναλι τζαι αγχονετουν τζαι εγω εχαμογελουν που κατω που κατω τζαι εκαμνα οτι εν εκαταλαβα.

θυμουμαι μια φορα, που ημουν λιο πιο μεγαλη, μπορει 15, επειραμε τον αρφο μου κατω, τζαι εβαρκουμασταν να παμε πισω σπιτι ετσι επιαμε περιπτερο επιααμεν λυξια τζαι εκατσαμε μες το αυτοκινητο ποξο που το περιπτερο τζαι εμιλουσαμε..

αρεσκουν μου οι αναμνησεις. εν θελω να τες χασω ποττε.. αναμνησεις με την οικογενεια μου τζαι τους φιλους μου..

αν παω ποττε στη κολαση οπως η γενεκα του ρομπιν, τζαι ξεχασω τα ουλλα, τζαι εν θυμουμαι τιποτε.. θελω να ερτει καποιος τζαι να προσπαθησει εστω, να μου τα θυμησει.

ακομα ενα μελαγχολικο ποστ απο τη χιονονυφαδα.
δκιαολε.

saturday night fever

Saturday night τζαι ειμαι μονη μου σπιτι. Σαββατοβραδο στη Ρωμη, τζαι ειμαι σπιτι, μονη μου. Θελω να φκω μα εν ξερω που να παω. εν επιστεφκα οτι ημουν ετσι ατομο. ενιωθα αυτοπεποιθηση πριν καν ερτω δαμε οτι ηταν να καμνω explore τζαι να απολαυσω τη ζωη μου σε τουτη τη πολη, που ουλλη λαλουν ουαου.

Γιατι εν το νιωθω; is there something wrong with me? Τιποτε εν ηρτε οπως το επεριμενα, οπως το ειχα σχεδιασει το μυαλο μου. εσκεφτουμουν οτι ηταν να ερτω δαμε, μονη μου, χωρις κατι να με κρατα στο παρελθον, χωρις κατι να με περιοριζει. εγω τζαι τουτη η καινουρια ζωη. Τελικα ηρτα με 4 συγκατικους, 3 κυπραιες μια καναδεζα, τζαι μια συγχορκανη να μινισκει μια ωρα πιο κατω τζαι η μαμα της ναν ουλλημερα στα τηλεφωνα με την μαμα μου τζαι να πιανουν αναφορα. Εν με ενοχλει η συγκατικηση. εν μια πολλα ενδιαφερον εμπειρια. αλλα οταν εν ενα σπιτι, που ξερεις πιος μπενει πιος φκενει, πιος εν μες την τουαλετα (που εν διπλα ακριβως που το ευλοημενο το δωματιο μου τζαι η κουζινα ακριβως απεναντι) εν εισαι μονος σου. ή η φαση το οτι τελικα για να πιαω το μπατσελορς στην τεχνη εν 5 χρονια; εν ξερω. εβαρεθηκα να παραπονιουμαι τζαι νιωθω οτι εβαρεθηκαν τζαι οι φιλοι μου να με ακουν να παραπονιουμαι.

ολοισια στο ψητο. ψαχνω για πανεπιστημια στην αγγλια, ηνωμενο βασιλειο γενικα. ειχα παει για δκιο εφτομαες τωρα, τζαι ηταν τοσο τελια. τοσο φαμιλιαρ ουλλα, η οικογενεια μου, οι φιλοι μου, τζινη η ασφαλεια οτι ξερω που παω τζαι ξερω που ερκουμαι. i guess that makes me a family person then? typical?  εψαξα ηδη τζαι για πανεπιστημια. απλα πρεπει να μαθω πως καμνω αιτησης γιατι ημουν τοσο σιουρη τζαι arrogant που εν εμπηκα καν στον κοπο να μαθω περσυ πως καμνουν αιτησεις.

εννα μεινω δαμε ενα χρονο, εκαμα τζαι αιτηση για να πιασω δουλεια παρτ-ταιμ, τζαι μετα του χρονου μαλλον ηνωμενο βασιλειο. επειδη εν αξιζει να φαω 5 χρονια για να πιασω απλα μπατσελορς στην τεχνη. εκτος αν παω σε ιδιωτικο δαμεσα που εν πας τες 7-10 σιλιαες, οπως την αγγλια, τζαι μπορει να μεν αναγνωριζουνται.

νιωθω σαννα τζαι επαρετησα τα τζαι οτι ειμαι αδυναμη τζαι αφελης. που την αλλη ομως, εν σιουρα τζαμε στην αγγλια. οι πιθανοτητες μου να εβρω δουλεια τζαμε εν πιο πολλες...

ηταν τοσο ομορφα που ημουν τζαμε. με τον ντρημερ τζαι τον παστουρμα τζαι ουλλους, σε ενα διαμερισμα, σαννα τζαι ειμασταν μια οικογενεια, η σαννα τζαι εσουσα την φαση των Friends που ελαλουσα σε ενα αλλο ποστ.

τι να καμω; αληθκεια. δεχουμε με χαρα τζαι εκτιμηση την αποψη σας.