Saturday 3 November 2012

saturday night fever

Saturday night τζαι ειμαι μονη μου σπιτι. Σαββατοβραδο στη Ρωμη, τζαι ειμαι σπιτι, μονη μου. Θελω να φκω μα εν ξερω που να παω. εν επιστεφκα οτι ημουν ετσι ατομο. ενιωθα αυτοπεποιθηση πριν καν ερτω δαμε οτι ηταν να καμνω explore τζαι να απολαυσω τη ζωη μου σε τουτη τη πολη, που ουλλη λαλουν ουαου.

Γιατι εν το νιωθω; is there something wrong with me? Τιποτε εν ηρτε οπως το επεριμενα, οπως το ειχα σχεδιασει το μυαλο μου. εσκεφτουμουν οτι ηταν να ερτω δαμε, μονη μου, χωρις κατι να με κρατα στο παρελθον, χωρις κατι να με περιοριζει. εγω τζαι τουτη η καινουρια ζωη. Τελικα ηρτα με 4 συγκατικους, 3 κυπραιες μια καναδεζα, τζαι μια συγχορκανη να μινισκει μια ωρα πιο κατω τζαι η μαμα της ναν ουλλημερα στα τηλεφωνα με την μαμα μου τζαι να πιανουν αναφορα. Εν με ενοχλει η συγκατικηση. εν μια πολλα ενδιαφερον εμπειρια. αλλα οταν εν ενα σπιτι, που ξερεις πιος μπενει πιος φκενει, πιος εν μες την τουαλετα (που εν διπλα ακριβως που το ευλοημενο το δωματιο μου τζαι η κουζινα ακριβως απεναντι) εν εισαι μονος σου. ή η φαση το οτι τελικα για να πιαω το μπατσελορς στην τεχνη εν 5 χρονια; εν ξερω. εβαρεθηκα να παραπονιουμαι τζαι νιωθω οτι εβαρεθηκαν τζαι οι φιλοι μου να με ακουν να παραπονιουμαι.

ολοισια στο ψητο. ψαχνω για πανεπιστημια στην αγγλια, ηνωμενο βασιλειο γενικα. ειχα παει για δκιο εφτομαες τωρα, τζαι ηταν τοσο τελια. τοσο φαμιλιαρ ουλλα, η οικογενεια μου, οι φιλοι μου, τζινη η ασφαλεια οτι ξερω που παω τζαι ξερω που ερκουμαι. i guess that makes me a family person then? typical?  εψαξα ηδη τζαι για πανεπιστημια. απλα πρεπει να μαθω πως καμνω αιτησης γιατι ημουν τοσο σιουρη τζαι arrogant που εν εμπηκα καν στον κοπο να μαθω περσυ πως καμνουν αιτησεις.

εννα μεινω δαμε ενα χρονο, εκαμα τζαι αιτηση για να πιασω δουλεια παρτ-ταιμ, τζαι μετα του χρονου μαλλον ηνωμενο βασιλειο. επειδη εν αξιζει να φαω 5 χρονια για να πιασω απλα μπατσελορς στην τεχνη. εκτος αν παω σε ιδιωτικο δαμεσα που εν πας τες 7-10 σιλιαες, οπως την αγγλια, τζαι μπορει να μεν αναγνωριζουνται.

νιωθω σαννα τζαι επαρετησα τα τζαι οτι ειμαι αδυναμη τζαι αφελης. που την αλλη ομως, εν σιουρα τζαμε στην αγγλια. οι πιθανοτητες μου να εβρω δουλεια τζαμε εν πιο πολλες...

ηταν τοσο ομορφα που ημουν τζαμε. με τον ντρημερ τζαι τον παστουρμα τζαι ουλλους, σε ενα διαμερισμα, σαννα τζαι ειμασταν μια οικογενεια, η σαννα τζαι εσουσα την φαση των Friends που ελαλουσα σε ενα αλλο ποστ.

τι να καμω; αληθκεια. δεχουμε με χαρα τζαι εκτιμηση την αποψη σας. 

3 comments:

  1. skype call tomorrow to sort your issues out :p

    ReplyDelete
  2. να το ψαξεις καλα. να δεις τι εν το καλυτερο και το πιο σωστο για εσενα. μεν καμεις βιαστηκες κινησεις. Εν πολλα σημαντικο σημειο της ζωης σου.!

    ReplyDelete