χαρουμενοι στην πολη των τρελλων

20:00 η ώρα εχτες επαρετησα τους τζαι εφια που τη δουλεια. Επια τζαι έβαλα το μαγιό μου επερπατησα λιο στη παραλία εφκαλα τα τζαι εβουττησα. Τζαι εχαμογελουν. Μονη μου. Ένιωθα την καρδιά μου που επουμπουριζε σαννα τζαι ερωτευκουμουν που την αρκη τζαι εχαμογελουν. Μονη μου ρε. Εδωκα μέσα τζαι ένιωθα το κριο νερό να καμνει cool down το ζεστό δρώμενο κουρασμένο μου κορμί, ένιωθα πληγές να καφκουν να καυστηριαζονται, πληγές, γδαρματα που εν ήξερα ότι είχα ούτε πως τα εκαμα απλά εκαφκαν. Μπροστά μου το άπειρο τζαι πίσω μου ο κόσμος. Τούτος ο καινούριος κόσμος που εν ξέρω να χειριστω. Ο κόσμος των φώτων της λαμψης, που εν ειμαι μέρος.. Τζαι εκολυμπουσα εκολυμπουσα δυνατά τζαι γληορα να φτάσω κάπου να φιω που τη μουσική τζαι το φως.



Ήμουν μονη μου.
Εν ένιωθα μονη μου. Εν ευχομουν να ήταν κάποιος άλλος τζαμε μαζί μου να μοιραστούμε μαζί τούτη την ομορφιά. εν ενιωθα την αναγκη. εν ενιωθα μονη μου. Ένιωθα μόνο μικρή. Μπροστά μου τούτο το μεγαλείο η θάλασσα τζαι ο ουρανός τζαι εγω μια μιτσια ασήμαντη να προσπαθώ.. Για τι εν ξέρω.
Μετά εξάπλωσα πίσω στη θάλασσα τα αυτιά μου μέσα στο νερό τζαι το μόνο που ακουα εν την καρδιά μου. Αργή, σιγανη.. Μόνο Τζινο ακουα.
Γιαυτο αγαπω την θάλασσα. Αγαπω να κολυμπω. Εν μπορώ τον ήλιο τζαι να δρωννω τζαι να πηρωννω τζαι να κάμνω ηλιοθεραπεία. Αρεσκει μου να κολυμπω.
Εν θυμούμαι ποττε να εμαθεννα να κολυμπω. Που πάντα ήξερα. Ο Παπας μου λαλει ήμουν 3ων χρόνων τζαι είδα την πισίνα σπίτι τζαι εβουττησα. Εβουρησαν νωμιζομενοι ότι εννα πνιω αλλα εκολυμπουσα. Στα 7 μου επιεννα κολυμπι στο ναυτικό όμιλο τζαι μετά αρκεψα waterpolo. Είμασταν η μονη γυναικεία ομάδα τζαι επεζαμε ενάντια στα αγόρια έτσι μετά εσταματησαν μας. Εν με ενοιαζε ο αγώνας. Μόνο ότι ήμουν μες το νερό. Χειμώνα καλοκαίρι.

...

Εφκηκα μετά που κάμποση ώρα τζαι απλά εκατσα τζαμε έβλεπα το φεγγάρι που ανέβαινε τζαι το φως να φεφκει.. Ηταν τόσο ήσυχα. Ακουα μόνο το κύμα..
Επια μετα σπίτι τζαι έφα όπως τον σίηρο. 

επιαμε μετα στο 1900, το στεκκι με την παρεα. οτι εμεινε βασικα. καμνω τα πιλιες με τους φιλους μου. εν ξερω. επιασε με τωρα η φαση. τοσο τζαιρο ημουν καλα. ουλλα υπο ελεγχο.

τωρα..

νιωθω οτι καμνω deteriorate.  οτι χαννω τον ελεγχω τζαι καμνω τα πιλιουδες.

στη δουλεια εκαμα φιλους. πολλα καλα πλασματα μαλιστα τζαι εφκηκαμε τζαι εξω τζαι περνω πολλα ωραια. εν θα ειναι απαραιτητα οι καλλιτεροι μου φιλοι, να μοιραστω ιστοριες τζαι μυστικα μαζι τους, αλλα εγινα πιο ευκολη στις κενουριες φιλιες. εν κομπλαρω. εννα μιλησω. ισως εν μετα που μερες η μηνες που χαλουν τα πραματα, μολις περασουν το surface
τζαι δουν..


πεμπτη σημερα.
εβαρεθηκα τον πολεμο που καμνουν οι 'φιλοι΄μου. καλουν τους ουλλους η αμερικανα με την φαρα τζαι λαλουν τους θεμας, εννα ερτει τζαι η χιονονιφαδα που τη στιγμη που εν μου ειπαν καν ποττε τους. ανωριμα πραματα. εν θελω να ασχοληθω. σε 2-3 μηνες εννα φιω τεσπα που δαμε. εννα αρκεψω αλλη ζωη μπορει καν να μεν τους ξαναδω τζαι απλα να χαθουμε ετσι. μπορει ναν καλλητερα. εν ξερω.


δουλεια ποψε, προβλεπετε καμποσο γ*(@*@


γραφω γραφω τουτο το ποστ τζαι εν το καμνω publish..


για σημερα ειχα κανονισει κατι εγω. τζαι ειπα τους ουλλους. τζαι την ιδια μερα που εκανονιζα εκανονισαν οι αλλες  αλλου τζαι ειπαν σε ουλλους τζαι μαλιστα οτι εννα παω τζαι εγω αφου εγω ειπα τους για αλλου. ο ντρημερ ειπε οτι αλλαξαν τα πραματα. τζαι η σιαρονα το ιδιο.

ε τοτε τι το παλευκουμε ρε; κανει. αποκλιεται να καλλυτερεψουν τα πραματα οταν ερτει τζαι ο παστουρμας.

εστειλε μου την τριτη νυχτα τζαι παλε ηταν αδεια συζητηση, χωρις κανενα νοημα. εν ξερω γιατι το καμνει. προσπαθει να τα μπαλωσει; αν το καμνει που λυπηση τζαι μπλα μπλα, να μου λειπουν.




πιο πολλα σκεψο-σπουρτιματα θα ακολουθησουν στις υπολοιπες μερες..